สนามบินเชียงราย [1] (IATA: -, ICAO: VTCR) หรือปัจจุบันคือ ฝูงบิน 416 เชียงราย กองทัพอากาศ เป็นอดีตสนามบินที่สร้างโดยชาวเชียงรายภายใต้การริเริ่มของพระยาราชเดชดำรง (ผล ศรุตานนท์) เมื่อปี พ.ศ. 2469 ถือเป็นสนามบินแห่งแรกของส่วนภูมิภาค เป็นสนามบินแห่งที่ 2 ของประเทศไทย โดยการเกณฑ์ชาวเชียงรายมาสร้าง ส่วนใหญ่ใช้แรงงานแทนค่ารัฐชูปการ ต่อมาช่วงสงครามมหาเอเชียบูรพาจึงเป็นสถานที่ใช้ลำเลียงยุทโธปกรณ์ของทหาร ปัจจุบันเป็นที่ตั้งของฝูงบิน 416 กองทัพอากาศไทย เมื่อก่อนใช้เป็นสนามบินของชาวเชียงราย แต่เนื่องจากสนามบินนานาชาติจังหวัดเชียงราย ได้ย้ายไปตั้งอยู่ ณ บริเวณที่ตั้งปัจจุบัน (ท่าอากาศยานแม่ฟ้าหลวง เชียงราย) ดังนั้นสนามบินเก่าแห่งนี้จึงเหลือแต่รันเวย์ ประชาชนจึงใช้เป็นที่พักผ่อน ออกกำลังกาย และทำกิจกรรมต่างๆ เช่น ใช้เป็นสนามเล่นฟุตบอล สนามแบทมินตัน สนามตะกร้อ สถานที่เต้นแอโรบิค จ๊อกกิ้ง ขี่จักรยาน มีสนามเด็กเล่นอยู่อีกจุดหนึ่งถัดไปด้านซ้ายของสนามบิน มีรถเข็นบริการอาหารและเครื่องดื่มจำนวนมาก และเนื่องจากบริเวณสนามบินเก่าแห่งนี้มีพื้นที่กว้างขวาง ดังนั้นเทศบาลนครเชียงรายและหน่วยงานต่างๆ จึงได้จัดเทศกาลหรืองานต่างๆ ขึ้นที่นี่เป็นประจำทุกปี บริเวณสนามบินเก่านี้มีโรงแรมและสถานบันเทิงจำนวนมากคอยบริการนักท่องเที่ยว ปัจจุบันทางกองทัพอากาศไทยได้ขอพื้นที่สนามบินคืนเพื่อยกระดับสนามบินเชียงราย ฝูงบิน 416 กองทัพอากาศพัฒนาสนามบินเก่าเพื่อรองรับเครื่องบิน BT-67 ทำภารกิจดับไฟป่า แก้ปัญหาหมอกควันฝุ่นละออง มีโดรนไร้นักบิน และ ฮ.กู้ภัย EC-725 ค้นหาช่วยชีวิต และรับ-ส่งผู้ป่วยฉุกเฉิน ให้เป็นศูนย์กลางภารกิจการช่วยเหลือประชาชนในพื้นที่ภาคเหนือตอนบน และพัฒนาสนามบินให้มีขีดความสามารถในการรองรับอากาศยานไร้คนขับ (UAV) และเฮลิคอปเตอร์ ให้สามารถวางกำลังเพื่อปฏิบัติภารกิจลาดตระเวนทางอากาศเพื่อความมั่นคงในพื้นที่ภาคเหนือตอนบน และภารกิจช่วยเหลือประชาชน ได้แก่ การบินค้นหาและช่วยเหลือประชาชนผู้ประสบภัย การใช้เฮลิคอปเตอร์ เคลื่อนย้ายผู้ป่วยฉุกเฉินจากพื้นที่ห่างไกลเพื่อเข้ารับการรักษาต่อ ณ โรงพยาบาลที่มีความพร้อม ซึ่งกองทัพอากาศมีความร่วมมือกับสถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ (สพฉ.) การแก้ปัญหาไฟป่า หมอกควัน และฝุ่นละอองขนาดเล็กในพื้นที่จังหวัดเชียงราย และจังหวัดภาคเหนือตอนบน โดยใช้สนามบินเชียงรายเป็นฐานบิน การจัดตั้งศูนย์ปฏิบัติการร่วมระหว่างหน่วยงานภาครัฐ ท้องถิ่น และเอกชน ในการช่วยเหลือประชาชนนอกจากนี้ยังมี การสนับสนุนพื้นที่รวบรวมและกระจายสิ่งของบรรเทาทุกข์ให้กับประชาชนกรณีการเกิดภัยพิบัติโดยมีแผนงานการพัฒนาระหว่างปี 2566-2568 อย่างไรก็ตามเมื่อมีการพัฒนาสนามบินแล้ว ประชาชนยังสามารถเข้ามาใช้บริการพื้นที่สนามบินเพื่อออกกำลังกายได้ โดยกองทัพอากาศมีแผนการปรับปรุงถนนรองรับการเดิน/วิ่ง และการออกกำลังกายสำหรับประชาชน อีกทั้งยังอนุญาตให้รถยนต์ทั่วไปสามารถผ่านเข้า-ออกพื้นที่ได้ แต่ขอความร่วมมือให้ปฏิบัติตามมาตรการรักษาความปลอดภัยของสนามบินอย่างเคร่งครัด[2]